Koblenz

We zijn vijf dagen in Koblenz geweest. Confluentia, de samenkomst van de rivieren Rijn en Moezel. Vijf dagen droog en zonnig weer. We hebben geboft. Wat dát betreft tenminste, want de stad liet zich niet van zijn mooiste kant zien. Veel bouwactiviteiten en opengebroken straten vanwege de voorbereidingen voor de Bundesgartenschau van 2011. Dat moet heel mooi worden als je ziet hoe druk men bezig is.
We hadden een prima hotel, het Mercure hotel vlak bij de Rijn. Ruime kamers, vriendelijk personeel, uitzicht op het Kurfürstliches Schloss en op de Rijn. En een extreem uitgebreid ontbijtbuffet. Wat dat betreft moet je er niet langer dan vijf dagen verblijven, want je gaat je - ondanks alle goede voornemens - verschrikkelijk te buiten aan al dat lekkers. We hebben in het hotel ook nog twee keer gebruik gemaakt van het diner-buffet en dat was net zo voortreffelijk.
Om vijf dagen buiten de deur te eten in Duitsland is trouwens iets dat behoorlijk heftig is. De laatste avond aten we in het zogenaamde Weindorf (http://weindorf-koblenz.de/cms/), maar zelfs de gerechten van de Kleine Karte (Fischstäbchen resp. Schnitzelchen) werden ons bijna fataal. We lieten gênant veel liggen. En na alle Rhein- en Moselwein is een halve liter Gerolsteiner toch ook wel weer een verademing.

Onvermijdelijk tijdens een bezoek aan een Duitse stad is de confrontatie met de Tweede Wereldoorlog. Ook Koblenz heeft erg te lijden gehad, vooral van een bombardement in november 1944, toen zo'n 85% van alle gebouwen in de stad verloren zijn gegaan. En er waren ruim 1000 dodelijke slachtoffers te betreuren. Onwillekeurig dringt de vraag zich op of het bombarderen van binnensteden wel zo noodzakelijk was voor het op de knieën krijgen van Hitler en zijn trawanten. Het onvermijdelijke gevolg ervan is in ieder geval dat veel Duitse steden een overvloed aan jaren '50-Wirtschaftswunder-bouw kennen.

Nog twee andere fenomenen waar we tijdens onze vijf dagen Koblenz mee werden geconfronteerd. Het eerste is dat Duitsers kennelijk bij voorkeur in groepen reizen. Of het nu grote families zijn, of skat-verenigingen die de kas aan het verbrassen zijn of andere clubs: het zijn grote groepen bij elkaar klittende vrouwen en (vooral) mannen die meestal luidkeels van hun aanwezigheid blijk geven. In trein, op de boot of op een terras, het maakt niet uit.
Het tweede is het modebeeld van de wat oudere, vuttende of gepensioneerde Duitse man. Deze heeft zich meestal gehuld in een mouwloos jack, een soort bodywarmer met veel zakken en in verreweg de meeste gevallen in de kleur beige. Als er eenmaal op gaat letten is het heel erg vermakelijk. Ik heb zo'n ding in het blauw hangen en ik ga het bij een volgend bezoek aan Duitsland zeker aantrekken!

Kom ik nu misschien wat negatief over? Dat is niet de bedoeling, want we hebben veel genoten tijdens deze vijf dagen. Mooie zonnige boottochten gemaakt, gezellige stadjes en dorpjes (Bacharach, Boppard, Cochem) bezocht en toch ook zo hier en daar lekker gegeten en gedronken. Rijn en Moezel zijn absoluut de moeite waard.